Kinderen in een snoepwinkel
Kinderen in een snoepwinkel
of: wat Wikimedia Nederland echt nodig heeft
Wikimedia Nederland bestaat sinds 2006. Maar geen geschiedenis is zo kort, dat je haar niet kan onderverdelen in fases. Marco Swart deed dat voor ons eind september 2011: eerst waren we een club van puur vrijwilligers waarin het bestuur ook het meeste werk deed. In 2009 besloot een nieuw bestuur om er een professionele organisatie te hebben, die zich met administratie en activiteiten-programma's bezig houdt. Twee jaar later, in 2011, moest het bestuur bekennen dat de ambitieuze doelen maar zeer gedeeltelijk werden bereikt.
Wat is er verkeerd gelopen?
De reden waarom Marco Swart die samenvatting maakte, was onze moeilijke situatie eind september 2011. Het bestuur moest een begroting voor 2012 maken en die afspreken met de Wikimedia Foundation, van wie we het grootste deel van ons geld krijgen. Tegelijkertijd wilden we onze strategie-discussies van eerder dit jaar afsluiten.
We hadden al goede algemene doelen uit februari: hoe moet de vereniging in 2020 er uitzien? Nu gingen we aan het werk voor realistische doelen voor 2012. Tijdens de lange uren in Utrecht begrepen we ook waar en waarom we de verkeerde kant waren opgelopen.
Een zeker idee daarvan kreeg ik, de voorzitter, al eerder. In augustus moest ik een bericht schrijven over een bepaald plan voor juli 2010 tot juli 2011. Ik vergeleek onze doelen uit dat plan met dat wat we in die tijd daadwerkelijk voor elkaar hadden gekregen.
Het was geen mooie beleving, dat bericht te schrijven.
Het is zeker niet zo dat we in 2010/2011 niets hebben gedaan. Kantoor, parttime medewerkster. Lange lijst van bijeenkomsten en activiteiten. Maar veel andere activiteiten, zoals een grote conferentie over cultureel erfgoed, zijn niet gebeurd, en vooral konden we onze beloftes over het inhuren van meer medewerkers niet waar maken. Veel werk bleef liggen.
We waren als kinderen in de snoepwinkel, pubers op het naaktstrand, politici bij het opstellen van een verkiezingsprogramma. 'Ambitie' werd het toverwoord om toch nog iets op de agenda te zetten. Wanneer een bestuurslid, een vrijwilliger of een partner van buiten met een idee kwam, was het steeds: 'We moeten toch ambities hebben?'
In juli 2010 hadden we nog onze voorzitster José Spierts, energiek en ambitieus, met ervaringen uit het bedrijfsleven. Misschien waren met haar de plannen wél realistisch, maar zoals bekend begon ze kort daarna veel minder actief te worden in de vereniging.
Het oorspronkelijke idee was om verschillende medewerkers in te huren, zoals iemand voor de vrijwilligersondersteuning. Bestuursleden moesten mensen inhuren en hen begeleiden, inclusief functioneringsgesprekken. Dat kan als je bestuursleden hebt met zodanige ervaring én veel vrije tijd. Maar wat als je die niet (meer) hebt?
Het bestuur heeft dus eind september 2011 begrepen:
- Concentratie: We moeten ons concentreren op weinige, maar belangrijke doelen.
- Organisatie: We moeten aflopen in de vereniging verbeteren. Hoe kan het bestuur beter werken? Hoe kan iemand makkelijker lid worden? Welke steun hebben onze leden en vrijwilligers echt nodig?
- Directeur: We moeten een directeur inhuren die de administratie overziet, die nieuwe medewerkers inhuurt en professioneel begeleidt.
Dit betekent ook dat we vele andere doelen niet moeten hebben. Natuurlijk gaan we door met events en contacten. Maar grote programma's met betrekking tot universiteiten en scholen, bijvoorbeeld, zitten er gewoon niet in. Tenminste niet in 2012.
Niet 'ambitie', maar 'focus' moet het toverwoord worden. Voor een Wikimedia Nederland met bestuurders, die besturen en niet beheren, met een goede organisatie, met betrouwbare steun voor de vrijwilligers.
Kom kijken en meepraten op de algemene ledenvergadering van 22 oktober 2011.
Hartelijke groet,
Ziko van Dijk
voorzitter van Wikimedia Nederland